رئولوژی آمیزه‌های نیمه‌پخت لاستیک سیلیکون

در این پژوهش، اثر مقدار پخت بر خواص رئولوژیکی و تورم نوعی لاستیک سیلیکون آمیزه‌سازی شده با عامل پخت بیس­(۲،۴-­دی­ کلرو­بنزوئیل­)­ پراکسید بررسی شده است. بدین منظور، ابتدا مقدار عامل شبکه‌ای‌کننده، دما و زمان پخت بهینه معین شد. سپس با کنترل زمان، درصدهای متفاوت پخت شامل ۰، نقطه ژل، ۵، ۱۵، ۳۰ ، ۶۰ و %۱۰۰ معین و نمونه‌های مدنظر تهیه شدند. برای تعیین زمان مورد نیاز برای دستیابی به درصد معینی از پخت در دمای مشخص از 2000 RPA (رئومتر با دای متحرک) استفاده شد. سپس، آزمون‌های روبش بسامد زاویه‌ای در محدوده ۲۰۰-6/0 رادیان بر ثانیه و تورم تعادلی روی نمونه‌های تهیه شده انجام شد. نتایج حاصل از آزمون روبش بسامد مشخص کرد، با افزایش درصد اتصالات عرضی و نیز بسامد، مدول نمونه‌ها افزایش می‌یابد. از درصد پخت معینی بیشتر، منحنی مدول ذخیره‌ با افزایش بسامد تغییر قابل توجهی را نشان نمی‌دهد و تقریباً ثابت است. برای درصدهای کم اتصالات عرضی، رفتار نمونه‌ها مشابه رفتار آمیزه‌های امتزاج‌ناپذیر است، به‌طوری که در بسامدهای کم (حدود ۱ رادیان بر ثانیه) یک شانه در منحنی مدول ذخیره مشاهده شد. تغییرات گرانروی برای همه درصدهای پخت از مدل قانون توانی پیروی می‌کند و مقادیر n نشان‌دهنده رفتار به‌شدت غیرنیوتنی همه نمونه‌هاست. با استفاده از معادله فلوری - رنر چگالی اتصالات عرضی معین شد. آزمون تورم نشان داد، با افزایش درصد اتصالات عرضی سرعت کاهش وزن نمونه‌ها که ناشی از استخراج بخش سل است و نیز سرعت تورم آنها کاهش می‌یابد.